ماژین‌نیوز، اختصاصی، برخی از شغل‌ها وجود دارند که به واسطه ارتباط مستقیم داشتن با زندگی مردم اگر تعطیل شوند ضربات جبران ناپذیری را به بدنه اجتماع وارد می‌کنند.
از جمله این معدود شغل‌ها می‌توان به کادر درمان اشاره کرد که این‌روزها شاهد تلاش‌های شبانه‌روزی آن‌ها در راستای بازگشت سلامت مردم هستیم.
اما در کنار کادر درمان، شغل یا بهتر بگویم حرفه‌ای که اهلش این‌روزها در راستای مبارزه با ویروس کرونا تلاش زیادی را از خود نشان داده‌اند، اصحاب‌رسانه هستند که در هر زمینه‌ای در حال تلاشند تا وظیفه خود را به بهترین شکل ممکن انجام دهند و اگر بگوییم در کنار کادر درمان زحمات اصحاب‌رسانه نیز ستودنی بوده، اغراق نکرده‌ایم.
مصداق بارز این سخن، ابتلای برخی از اصحاب‌رسانه لرستان به کرونا است که در راستای انتشار فعالیت‌ها و جهاد شبانه‌روزی کادر درمان، پوشش‌های خبری مدیرانی که در حال مبارزه با کرونا بوده و هستند، نهایت تلاش خود را به کار گرفتند.
نویسنده تلاش نموده تا با انتشار گفت‌و‌گویی متفاوت از این دوستان، ضمن قدردانی از زحمات شبانه‌روزی آن‌ها، تجربیات رسانه‌ها را در اختیار مردم عام قرار دهد تا بدین‌سان بارقه‌های امید را در دل مردم روشن کند.
مدیر خبرگزاری فارس در لرستان می‌گوید: کرونا بار دیگر نشان داد خبرنگاری یک شغل سخت و حساس است در زمانی که اکثر مردم به هنگام وقوع بحران‌ها از محل حادثه و خطر دور می‌شوند این رسانه‌ها هستند که باید برای مردم به دل خطر بزنند و وظیفه اطلاع‌رسانی خود را انجام دهند، چون در برابر مردم مسئول هستند.
سعید سرشار می‌گوید: بر همین اساس من نیز همانند سایر همکارانم از آغاز شیوع کرونا گزارش‌های میدانی زیادی تهیه کردم و چند بار در بین کرونایی‌ها حاضر شدم.
وی ادامه می‌دهد: چند روز قبل از مشخص شدن علائم بیماری، برای انجام امور کاری در چند جای شلوغ حضور یافتم حال اینکه ابتلای من از چه طریق بود را به‌طور مشخص متوجه نشدم و هم‌چنان در هاله‌ای از ابهام است.
سرشار، ادامه می‌دهد: تا جایی که می‌توانستم همواره از ماسک استفاده می‌کردم و الکل نیز همیشه همراهم بود و بعد از هرگونه تماس دستم با هر نوع اشیایی از آن استفاده می‌کردم اما نهایتا کرونا نشان داد که ممکن است با یک سهل‌انگاری کوچک، خود را به ما تحمیل و جانمان را به خطر بیاندازد.
وی، اولیّن علامت بیماری خود را خارش گلو می‌خواند و ابراز می‌کند: اما نهایتا با سردرد شدید، گرفتگی عضلات، بدن درد، بی‌حالی و کمی هم سرفه و فشار بر قفسه سینه، بیماری پیشرفت خود را نشان داد.
سرشار بیان می‌کند: با توجه به شناختی که از بیماری داشتم بلافاصله سعی کردم با آن کنار بیایم و خودم را از خانواده، اطرافیان و همکارانم دور کنم.
وی، تصریح می‌کند: چون شناخت از بیماری و نحوه درمان آن را داشتم ترس آن‌چنانی در وجودم احساس نشد اما گاهی اوقات با افزایش سردرد، بدن درد و بی‌حالی، کمی ناامید و از لحاظ روحی خسته می‌شدم چرا که بیماری هر لحظه چهره جدیدی را از خود نشان می‌داد.
مدیر خبرگزاری فارس در لرستان ادامه می‌دهد: به محض بروز علائم و حتا روزهایی بیش از آن که از ابتلا بودن به کرونا مشکوک بودم ارتباطاتم را محدود و تاکنون قریب به ۲۰ روز است در قرنطینه به سر می‌برم و بنا دارم تا روزی که علاوه بر جواب منفی تست آزمایش و اطمینان قلبی خود، این محدودیت‌ها را حفظ نمایم.
سرشار، خاطر نشان می‌کند: ایام قرنطینه به خاطر مشکلات جسمی و شرایط روحی خیلی سخت در حال گذر است و بیشتر در این ایام مجبور به استراحت هستم چون کار خاصی هم از دستم بر نمی‌آید که انجام دهم اما گه‌گاهی که بهتر می‌شدم از طریق مطالعه و تماشای برنامه‌های تلویزیونی و کمی هم کتاب‌خوانی، خودم را سرگرم می‌کردم.
وی ادامه می‌دهد: در روزهای قرنطینه کرونایی بیشتر سعی می‌کنم از غذاهای مقوی استفاده و نوشیدنی هم خیلی زیاد مصرف کنم.
این خبرنگار خاطر نشان می‌کند: در روزهای پایانی قرنطینه هر روز به لطف خدا اوضاع رو به بهبودی بیشتری می‌رود و خدا را شکر، الان کمی بهتر هستم، شرایطم خوب شده اما هنوز در قرنطینه هستم و به اوضاع عادی برنگشتم و به‌طور کامل بهبود پیدا نکردم.
اما یک خبرنگار دیگر می‌گوید: روز، روز معمولی بود اما گلویم به شدت درد می‌کرد.
وی، می‌گوید: با توجه به اینکه خارج از فضای منزل همواره از ماسک استفاده می‌کردم و مواد ضدعفونی کننده همیشه کنارم بود گمان نمی‌کردم کرونا گرفته باشم.
این خبرنگار فعال ادامه می‌دهد: اما ماجرا به این روال باقی نماند و به یک‌باره تب و لرز، آب‌ریزش بینی، بی‌حالی بر بدنم چیره گشت، شب هنگام هم ضعف شدید، بدن درد و تنگی نفس بر این علایم اضافه شد وقتی همه این علایم را در خود دیدم با وجود اینکه به دکتر مراجعه نکرده بودم اما عصر همان روز خود را در اتاقی جداگانه حبس کردم.
وی تصریح می‌کند: اما صبح فردا به دکتر متخصص عفونی مراجعه و تحت درمان قرار گرفتم.
این خبرنگار اظهار می‌کند: سه هفته‌ی تمام در یک اتاق، خود را قرنطینه و با هیچ‌کدام از اعضای خانواده ارتباطی نداشتم اما پنجره اتاق برای تهویه هوا همواره باز بود.
این خبرنگار با بیان اینکه انواع دمنوش، آب هویچ و سیب را به‌عنوان آشامیدنی استفاده می‌کردم، ادامه می‌دهد: آب‌گوشت، خوردن گوشت قرمز، انواع سوپ و غذاهای مقوّی در برنامه غذایی خود داشتم تا شاید ضعف و بی‌حالی بدنم تامین شود.
وی می‌افزاید: بعد از اتمام قرنطینه و منفی بودن جواب تست آزمایشم، خوش‌بختانه اوضاعم رو به بهبودی است اما باز هم اندکی ضعف و خستگی عمومی را دارم.
این خبرنگار در پایان ضمن آرزوی صحت و سلامتی برای ملت بزرگ ایران و شکست کرونا بیان می‌کند: هرچند کرونا ناشناخته است و تاکنون هم درمانی برای آن در نظر گرفته نشده اما به افرادی که علائم دارند تقاضا می‌کنم بلافاصله به پزشک مراجعه کنند چون تشخیص به موقع نکته مثبتی در درمان تلقی می‌شود، بدون تجویز پزشک، دارو مصرف نکرده و موازین بهداشتی را هم رعایت کنید در صورت ابتلا خونسردی خود را حفظ و استراحت مطلق داشته باشید، قرنطینه خانگی را به مدّت معلوم طی کنید تا انشالله این ویروس برای همیشه از بین برود.
خبرنگار خبرگزاری ایرنا لرستان نیز از تجربه خود در روزهای کرونایی و قرنطینه‌اش گفت‌و‌گویی با ما داشت.
الهام بابایی در این رابطه می‌گوید: با وجود رعایت کامل و بسیار، حتا وسواس‌گونه در منزل و محل کار بالاخره به کرونا مبتلا شدم و جالب است اینکه هرچه در فکر فرو رفته و فعالیت‌های روزمره خود را مرور می‌کنم هنوز هم نمی‌دانم چطور انتخابی برای ویروس شدم.
وی با اشاره به اینکه در یکی دو روز اول لرز خفیف و دوره‌ای داشتم، ادامه می‌دهد: ظرف مدّت چند ساعت و به یک‌باره حس بویایی و چشایی خود را از دست دادم.
بابایی، تصریح می‌کند: همان روز که نشانه‌های اولیه بیماری را در خود دیدم برای تست “پی‌سی‌آر” به دکتر مراجعه کردم.
این خبرنگار فعال با بیان اینکه در حدود سه روز بعد، درد شدیدی در تمام بدن به ویژه استخوان‌ها، سر، چشم، گوش و کلیه‌هایم داشتم به حدی که روزی چند قرص مُسکن استفاده می‌کردم، ابراز می‌کند: ضعف عمومی و بی‌حالی هم مزید بر حال بد شده بود، اما خوش‌بختانه با تشخیص پزشک متخصص عفونی ریه درگیر نشده بود.
الهام بابایی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه در آغاز، کمی گیج بودم اما سعی می‌کردم مطالبی که خوانده و یا گزارش‌ها و اخباری که تهیه کرده بودم را به‌خاطر بیاورم تا بهتر به اوضاع مسلط شوم، می‌افزاید: کلید واژه کرونا و کووید ۱۹ را بارها جستجو کردم، هرچند کلیّت مطالب یکسان بود ولی گاها جزییات متفاوت و قابل توجهی پیدا کردم.
وی خاطر نشان می‌کند: احساس ترس نداشتم شاید احساس درد و بی‌حالی مانع شده بود به حس ترس فکر کنم، برای همین هم اصلا اضطراب نداشتم.
این خبرنگار بیان می‌کند: شرایط قرنطینه را با توجه به اینکه نمی‌خواستم خانواده از جمله فرزندم نیز مشکل من را پیدا کنند به خوبی رعایت می‌کردم و به همین دلیل تقریبا از روز دوازدهم رو به بهبودی می‌رفتم اما در عین حال تا روز بیست و یکم شرایط قرنطینه را رعایت و از ماسک هم‌چنان استفاده می‌کردم.
بابایی، می‌افزاید: به‌هیچ‌وجه، بیرون منزل نرفتم، بعد از ۱۴ روز نیز، دورکاری را هم آغاز و رفته‌رفته وارد روال عادی زندگی شدم.
وی با اشاره به اینکه به‌طور هم‌زمان درمان بیولوژیکی و سنتی را در پیش گرفتم، ادامه می‌دهد: روزهای قرنطینه، روزهای سختی بود اما چون هدف، بازگشت سلامتی بود با قدرت و خودباوری راه را ادامه دادم در برخی موارد برنامه‌های پزشکی صدا و سیما و در بسیاری از اوقات، مطالب خبرگزاری‌ها را هر روز دنبال می‌کردم.
این خبرنگار تاکید می‌کند: هرچند آشنایان و خویشاوندان روزانه لطف خود را به من داشتند و جویای احوال می‌شدند از سر دلسوزی با تماس تلفنی دستوری از موارد درمان سنتی می‌دادند اما همه را انجام نمی‌دادم، سعی کردم آگاهانه رفتار کنم با یکی از دوستان که متخصص طب سنتی بود تماس گرفته و طبق دستورات وی و پزشک عفونی به‌صورت منظم، راه بازگشت به سلامتی را ادامه دادم.
وی، اضافه می‌کند: شکر، قند و تمام شیرینی‌های مصنوعی، کربوهیدرات، سرخ‌کردنی، فست‌فود، برنج و ادویه بلافاصله حذف، دمنوش آویشن، چای‌کوهی، به‌لیمو، بابونه، دارچین و به‌خشک را روزانه با عسل و آبلیمو، و انواع آجیل به‌جز گردو در اولویت برنامه‌های غذاییم قرار دادم.
این خبرنگار خبرگزاری ایرنا لرستان با بیان اینکه لبنیات را هم به‌طور کامل از برنامه‌های غذاییم کنار گذاشتم، ادامه می‌دهد: به لطف خانواده در چند روز نخست وعده‌های غذایی مقوّی پروتیینی استفاده کردم اما مصرف ماهی، قرص ویتامین “ث و د” نیز تاثیر بسزایی داشت.
الهام بابایی در پایان سخنان خود می‌گوید: به لطف خداوند در حال حاضر مشکلی ندارم و به روال عادی بازگشته‌ام و تنها ضعف عمومی دارم که به گفته پزشک، طبیعی است و جای نگرانی هم ندارد.
آن‌چه واضح و مبرهن است ناشناخته بودن این ویروس بوده که خواسته یا ناخواسته بخش لاینفکی از زندگی روزمره بسیاری از مردم شده است.
تجربیات برخی از خبرنگاران علاوه بر نشان دادن این مهم که در گام نخست مواجهه با این بیماری باید بر شرایط مسلط و آرامش روحی خود را حفظ کرد این است که با شیوه درست “خودقرنطینگی” و رعایت پروتکل‌های بهداشتی حتا حین قرنطینه، استفاده از طب سنتی، دمنوش‌ها، مطالعه مناسب و اندکی صبر می‌توان بر این مشکل نیز چیره گشت.
نویسنده، تلاش بسیار زیادی نمود تا با تمامی خبرنگارانی که به کرونا مبتلا شده‌اند گفت‌و‌گوهایی داشته باشد که به واسطه ضعف عمومی بعد از درمان و تست منفی کرونا که به گفته پزشکان یک روال عادی است، میسر نشد.
امید است با لطف خدای متعال و قدرت لایزال الهی و هم‌چنین مشارکت هوشمندانه همه مردم، عزمی راسخ در برابر این عامل ناشناخته داشته باشیم تا به زودی زندگی همه انسان‌ها به روال عادی بازگردد.
به امید آن روز…
انتهای‌پیام/
ثبت دیدگاه